بكتب ليك ابراهيم ابنعوف

ﻣﺎﻟﻰ ﺃﻧﺎ ﻛﻞ ﻣﺎ ﺃﻗﻮﻝ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﻰ ﺇﺗﻠﻤﻴﻨﺎ
ﺃﻟﻘﻰ ﺃﻗﺪﺍﺭﻯ ﺗﻀﺤﻚ .. ﻟﻰ ﺗﻘﻮﻝ ﻛﻀِّﺎﺏ
ﻭﻛﻞ ﻣﺎ ﺃﻋﻤﻞ ﺣﺴﺎﺏ ﻟﻈﺮﻭﻓﻰ
ﺯﻯ ﺍﻟﻤﺎ ﻋﻤﻠﺖ ﺣﺴﺎﺏ
ﻣﺎﻟﻮ ﻓﺮﺍﻗﻨﺎ ﻣﺘﺮﻗﺒﻨﺎ .. ﺩﻭﻥ ﺧﻠﻖ ﺍﻟﻠﻪ
ﻭﺍﻗﻒ ﺩﻳﻤﺔ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﺒﺎﺏ
ﻭﺃﻋﻤﻞ ﺇﻳﻪ .. ﻋﺸﺎﻥ ﻳﺨﺘﺎﻧﺎ ﺟﺎﻯ ﺃﻭ ﺟﺎﻯ
ﻭﺑﻴﻨَّﺎ ﻭﺑﻴﻨﻮ ﻳﺒﻘﻰ ﺣﺠﺎﺏ
ﻭﻧﺸﻮﻑ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻣﻮﻛﺐ ﻓﺮﺣﺔ
ﻟﻴﻨﺎ ﺗﻐﻨﻰ ﺑﻰ ﺗﺮﺣﺎﺏ
ﻭﺗﺪﻧﻰ ﻋﻠﻴِّﺎ ﺁﻣﺎﻟﻦ .. ﺑﺸﻮﻓﺎ ﺳﺮﺍﺏ
ﻭﻳﻬﻞ ﺳﻌﺪﻯ .. ﻭﻧﺠﻢ ﺳﻌﺪﻯ ..
ﺑﻌﺪ ﻣﺎ ﻣﻨِّﻰ ﻃﻮَّﻝ ﻏﺎﺏ
ﻭﺃﻗﻴﻒ ﺧﺎﺷﻊ .. ﻭﺃﻗﻮﻝ ﻳﺎ ﺍﻟﻠﻪ
ﻛﻞ ﺍﻟﻨَّﺎﺱ ﻳﻜﻮﻧﻮﺍ ﺃﺣﺒﺎﺏ
***
ﺑﻜﺘﺐ ﻟﻴﻚ ﻭﺃﻃﻮِّﻝ ﻓﻰ ﻛﺘﺎﺑﺎﺗﻰ
ﻳﻔﻴﺾ ﺇﺣﺴﺎﺳﻰ ﻭﺃﻣﻼ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ
ﺑﻰ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺧﻄﺎﺑﺎﺗﻰ
ﺑﺠﻤﻊ ﻟﻴﻚ ﻟﻐﺎﺕ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻭﺃﻛﺘﺐ ﻟﻴﻚ
ﺑﻰ ﻟﻐﺔ ﺍﻟﻌﺠﻢ ﻣﺮﺍﺕ ..
ﻭﺑﺎﻟﻌﺮﺑﻰ ﺍﻟﺸﺪﻳﺪ ﻭﻓﺼﻴﺢ ..
ﻭﺑﻰ ﻟﻐﺔ ﺍﻟﻤﻼﻳﻜﺔ ﺃﺣﻴﺎﻥ ..
ﻭﺑﺎﻟﺴﺮﻳﺎﻧﻰ ﻭﺍﻟﺘﺴﺒﻴﺢ ..
ﻭﻓﻮﻕ ﻛﻞ ﺫﺭﺓ ﻓﻰ ﻫﺎ ﺍﻟﻜﻮﻥ ..
ﺑﻜﺘﺒﺎ ﻟﻴﻜﻰ ﻭﺍﺭﺳﻼ ﻓﻮﻕ ﺑﺴﺎﻁ ﺍﻟﺮﻳﺢ
***
ﺑﻜﺘﺐ ﻟﻴﻚ ﻋﻠﻰ ﺍﻷﺷﺠﺎﺭ .. ﻭﻓﻰ ﺍﻷﻧﻬﺎﺭ ..
ﻭﻣﺤﻞ ﻣﺎ ﺗﻤﺸﻰ ﻗﺪﺍﻣﻚ
ﺗﻼﻗﻰ ﺣﺮﻭﻑ ﺭﺳﺎﻻﺗﻰ
ﻷﻧﻚ ﺇﻧﺘﻰ ﻣﻦ ﺫﺍﺗﻰ .. ﻭﻓﻰ ﺫﺍﺗﻰ .. ﻳﺎ
ﺫﺍﺗﻰ
ﻭﻣﻬﻤﺎ ﻛﺘﺒﺖ ﻣﺎ ﺑﻘﺪﺭ ﺃﻋﺒﺮ ﻟﻴﻚ ﻋﻦ
ﺍﻟﺠﻮﺍﻳﺎ
ﻣﻬﻤﺎ ﻃﺎﻭﻋﺖ ﺃﻗﻼﻣﻰ ﻛﻠﻤﺎﺗﻰ
***
ﻭﻟﻴﻪ ﻣﺎ ﺃﻛﺘﺐ ﻭﺇﻧﺘﻰ ﺍﻟﻤﺎﺿﻰ ﺑﻰ ﺃﺣﺰﺍﻧﻮ
ﺑﻰ ﺃﻓﺮﺍﺣﻮ ﻭﺍﻟﻤﺴﺘﻘﺒﻞ ﺍﻵﺗﻰ
ﻛﺘﺎﺑﺎﺗﻚ ﺷﻮﻳﺔ ﺧﻼﺹ .. ﻭﺭﺳﺎﻻﺗﻚ ﺷﻮﻳﺔ
ﺧﻼﺹ
ﻋﻠﻰَّ ﺍﻟﻔﻰ ﻣﻨﺎﻣﻰ ﺃﺣﻼﻡ .. ﻋﻠﻰّ ﺍﻟﻔﻰ
ﺻﺤﺎﻯ ﻭﺳﻮﺍﺱ
ﻭﺃﻧﺎ ﺍﻟﺮﺍﺟﻴﻜﻰ ﺗﻜﺘﺒﻰ ﻟﻰَّ .. ﻛﻢ ﺩﻓﺘﺮ ﻭﻛﻢ
ﻛﺮَّﺍﺱ
ﻣﻨَّﻬﺎ ﺩﺍﻳﺮ ﺃﻓﺼِّﻞ ﺟﺒﺔ ﻭﺍﻧْﺪﺭﻭﺵْ ..
ﻭﻛﻤﺎﻥ ﻃﺎﻗﻴِّﻰ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺮﺍﺱ
ﻭﻣﻦ ﻛﻠﻤﺎﺗﺎ ﺃﺳﻮﻯ ﺍﻟﺴﺒﺤﻰ ﻭﺍﻟﺒﺨﺮﺍﺕ
ﻭﻛﻢ ﺣﺠﺒﺎﺕ
ﺃﺩﺍﺭﻳﺒﻦ ﻋﻴﻮﻥ ﺍﻟﻨَّﺎﺱ
ﻛﻤﺎﻥ ﺗﻘﺮﻭﻗﺔ .. ﻭﻓﻰ ﻣﺤﺮﺍﺏ ﻫﻮﺍﻛﻰ
ﺍﺟﻠﺲ ﻣﻊ ﺍﻟﺠُﻼّﺱ
ﻭﺍﺧﻠﻰ ﺍﻟﺒﺎﻗﻰ ﻭﺍﺗﻐﺘﺎﺑﻮ .. ﻟﻮ ﺑﻌﺪﻙ
ﻏﺸﺎﻧﻰ ﻧُﻌﺎﺱ
***
ﺃﻧﺎ ﺍﻟﺮﺍﺟﻴﻜﻰ ﺗﻜﺘﺒﻰ ﻟﻰ ..
ﻛﺘﺎﺑﺎﺗﻚ ﺗﻜﻮﻥ ﻓﻰ ﺍﻟﻈﻠﻤﺔ ﻟﻰ ﻧﺒﺮﺍﺱ
ﺃﻧﺎ ﺍﻟﻌﺎﻳﺶ ﻓﺮﺍﻗﻚ ﻟﻰ ..
ﺑﺸﻮﻓﻚ ﻓﻰ ﻋﻴﻮﻥ ﺍﻟﻨَّﺎﺱ
ﻭﻋﺎﺯﺭﻙ ﻟﻮ ﻛﺘﺒﺘﻰ ﻗﻠﻴﻞ ..ﺭﺿﻴﺎﻥ ﺑﻴﻬﻮ
ﻣﺎ ﺩﺍﻡ ﺑﻰ ﻭﻓﺎ ﻭﺇﺧﻼﺹ
ﺃﺭﻳﺖ ﻳﻮﻣﻦ ﻓﺮﻗﻨﻰ ﻣﻌﺎﻙ ..
ﻳﻜﻮﻥ ﻣﺤﺬﻭﻑ ﻣﻦ ﺍﻟﺘﺎﺭﻳﺦ ..
ﻭﺗﺒﻘﻰ ﺃﻳﺎﻣﻨﺎ ﺳﺘﺔ .. ﻭﻧﺒﻘﻰ ﻓﻴﻬﺎ ﻗﺮﺍﺏ
ﺃﺭﻳﺖ ﺑﻠﺪﻥ ﺗﺤﺮﻣﻚ ﻣﻨﻰ ..
ﻟﻮ ﻣﺎ ﺇﻧﺘﻰ ﺗﺒﻘﻰ ﺧﺮﺍﺏ
ﻳﺴﻜﻦ ﻓﻰ ﺧﺮﺍﺑﺎ ﺍﻟﺒﻮﻡ ..
ﻭﻳﺘﺼﺎﻳﺢ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻏﺮﺍﺏ
ﺗﻮﻟِّﻊ ﻓﻴﻬﺎ ﻧﺎﺭ ﺍﻟﻠﻪ ..
ﻭﺗﺼﺒﺢ ﻛﻮﻡ ﺭﻣﺎﺩ ﻭﻫﺒﺎﺏ
ﻭﺗﻤﺮﻗﻰ ﺇﻧﺘﻰ ﻭﺍﻟﻨَّﺎﺱ ﺍﻟﻤﻌﺎﻛﻰ ﻗﺮﺍﺏ..
ﻭﻣﺎ ﺩﻋﻴﺖ ﺧﺎﺗﻲ ﺍﻻ ﺍﻟﻔﺮﺍﻕ ﺍﺳﺒﺎﺏ